znowu – selekcja negatywna. przetrząsam usypiska

książek w poszukiwaniu następnych do oddania. i niemal

każdej mi szkoda. niechby jakaś okazała się być chociaż

trochę religijniacka albo dla dzieci. z taką rozstałbym się

bez problemu, w końcu od dawna nie jestem wierzący.

szczeniakiem – nadal, ale nie na tyle, by po raz drugi

czytać coś o pustyni i puszczy, po których ktoś tam

błąkał się ze słoniem i miał raczej pecha,

bo zamiast wody zalazł malarię.

kryminały po mamie. jej praca magisterska.

jakieś encyklopedie, w których odkrywam wycięte

z Życia na gorąco przepisy na racuchy, faworki, kartacze.

to chyba taki spadek-niespodziewajka dla mojej

ewentualnej żony, narzeczonej, czy kogo bym tam

miał. aby wiedziała, czym mnie tuczyć. i nie zrobiła

przy tym zakalca, po zjedzeniu którego dostałbym

rozstroju żołądka.

gazetki Przyślij przepis, Moje gotowanie, sztuk (bagatela!)

siedemdziesiąt osiem. w żadnej, jak się domyślam, nie

znajdę prostego przepisu na mefedron (`Przygotowanie:

Cebulę obieramy i drobno kroimy.

Masło ucieramy mikserem (...)`),

ani zaklęcia przywołującego śmieszne, prosamobójcze

krasnoludki, które podpiłowałyby pode mną nogi

plastikowego krzesła, jeślibym znów zdurniał

i poszedł się wieszać.

nie dogrzebię się do rozkładu osobliwych pociągów

osobowych, którymi mógłbym odjechać w siną bliż.

nieco to konfudujące.

Konstytucja RP. raczej nie dokopię się do

broszurkowego wydania

Ustawy o zniesieniu realiów. trudno.

w ubiegłym roku znalazłem książynę o robótkach

na drutach. samouczek. zapomniałem w ogóle,

że coś takiego było na chacie.

szkoda, że się jej pozbyłem. dziergałbym teraz z włóczki

nowe wersje internetowych memów,

niepraktyczną obwolutę dla książki

o unieobecnianiu się (Przeminęło z wapnem.

praca zbiorowa, Wydawnictwo Wercyngetoryks,

Warszawa 2024).