Przejdź do komentarzyNieugięty wektor czasu
Tekst 216 z 231 ze zbioru: Dialog na dwa krzesła
Autor
Gatunekpoezja
Formawiersz / poemat
Data dodania2024-09-21
Poprawność językowa
- brak ocen -
Poziom literacki
- brak ocen -
Wyświetleń155

W tym tekście nie będzie wymądrzania. 

Jedynie wytoczę ciężkie argumenty na to, że oto 

wszystko płynie - w dwie strony 

(odwieczne kanony). 


A strony stanęły twarzą do wyroku. 

I każda liczy szanse. Nurt, nurtu głębokość, 

siłę ramion własnych, zapadłe sekundy. 


I zapadł. I wciąż płyną - każda w swoją stronę 

wybraną z potencjału rozlicznych wektorów. 

I tylko grawitacja (do stóp uczepiona) 

odchyla trajektorię prostego wyboru.






_____________

* Sierpień 2016

  Spis treści zbioru
Komentarze (0)
oceny: poprawność językowa / poziom literacki
brak komentarzy
© 2010-2016 by Creative Media
×