Tekst 122 z 107 ze zbioru: Moje wiersze
Autor | |
Gatunek | poezja |
Forma | wiersz biały |
Data dodania | 2024-12-14 |
Poprawność językowa | - brak ocen - |
Poziom literacki | - brak ocen - |
Wyświetleń | 42 |
W nicości cisza nie ma brzmienia
tam znikają myśli cienie
nie ma czasu
nie ma dnia
tylko pustka od wieków trwa.
W nicości nic się nie rodzi
nie rosną kwiaty
nie ma forum
nie ma kształtów
jest tylko mrok.
Tam gdzie światło nie dociera
nie słychać kroków ziemi
unosi się pył wietrzny
bezpowrotnie wszystko niknie
jest tylko wieczny spokój.
Jednak w tej pustce cichej
ziarno nadziei się skrywa
czasem z nicości nieznanej
życie z marzeń się wykluwa
są pytania bez odpowiedzi.