za darmo jest tylko ciemnica, z której 

wylęgają się niewłaściwcy, cali w kadrach: 

para komików: udający, że spalił sobie 

układ pokarmowy, oraz przyrurowany do niego 

kumpel, co z dobrego serca robi za żołądek. 

następnie: zimnokształtny dramat: prąd rzeki 

porwał najpiękniejszą dziewczynę w miasteczku. 

dwóch pracowników kostnicy, z godziny na godzinę, 

robi się coraz bardziej nerwowych. czy uda się 

odnaleźć ciało, nim stanie się 

niemożliwe do przytulenia? 

i – komedia erotyczna. stare pannisko 

przytachało z targu zegar z kukułką, rozchyliło nogi. 

sekutnica czeka na `kuku, kuku`. w głębi siebie. 

potem: aktor monologuje. na pośmiewisko. 

lecą kamienie. jeden odbija się od scenografii, 

trafia w skroń siedzącego w pierwszym rzędzie 

niskorosłego burmistrza. dopiero wtedy jest ubaw. 

o, sekwencja zdjęć zrobionych podczas 

Ogólnoprzedszkolnego Dnia Walki z Kiłą. 

biedne obsypane maluszki. 

brzydzi mnie każdy obraz. mówią wizualnie: 

`patrz, aż poczujesz się zaszczuwany i lżony`. 

zamiast pieniążka wrzucam serduszko. 

oczywiście – własne. 

z gardzielki wypada szpikulec. 

ledwie zdążam wykłuć sobie oczy – 

widzę ciebie, kochana. całą w stylu 

art nouveau. zamieram z zachwytu. 

i nie odrywam się. wrastam.