Promienie wpatrują się w kroki, rozświetlając drogę 

Jako człowiek słońca dnia, łatwo dostrzec mi przeszkodę  

Wspomagaczem działań to świadomość niezależnej mi pomocy 

Serwowanej na start dnia a błądzić po omacku mogę w nocy  

Obraca się o wartość stopni a nie obróci w pył  

Każdy stopień, dawka światła, wciąż nadzieja się tli 

Śni gdy zapada zmrok, wyłączając swoją czujność 

Musisz liczyć sam na siebie, odzyskać tą spójność  

Zgodę z niebem i z planetą, zgodę ze słońcem  

Zasiana nienawiść, armagedon końcem, jej owocem  

Raniącym tu każdą istotę, i naszą Ziemię matkę  

Zdeptane sumienia, serca w hermetycznej klatce 

Z pogrzebanymi marzeniami, wyścig wygrał materializm  

Gasną uczucia na starcie bo dla mety mogą zabić  

W tematyce człowieczeństwa znać same przekleństwa 

Do celu po trupach, bilet do piekła otrzyma zwycięzca  

Awers czy rewers? Decyduj, nigdy nie rzucaj monetą 

Dla Ciebie świeci słońce, bądź w zgodzie z planetą  

Z własną wiarą, sercem, z rozumem, człowieczeństwem 

Wykorzystaj promień, to co dla nas najcenniejsze 

Jak wydłużyć tą chwilę? Bo za chwilę zgaśnie  

Obróć nienawiść w siłę, jedyny sposób właśnie  

Wyraźnie powiedzieć, co dasz, a czego wymagasz  

Wyprowadzam się z tej planszy, doświadczenia bagaż  

Spakowany, na sposób własny, wypełniony wiedzą  

Czy data oświecenia? Zapisana, w kominie kredą? 

Wyciągnij pierwszy rękę, bądź silniejszy, wybacz 

Okaż ludzkie serce, dobro w Twoich oczach widać  

Ona jest dla każdego, wierzy w czarne charaktery  

Otrzymujesz szansę, bez podpuchy, bez kozery  

Depcząc jej dobre imię, kiedyś gorzko zapłacze 

Słoną zapłatą krzyknie, żegnaj się ze światem ! 

Udźwignie jej krzywdy, tylko najsilniejsze ramie 

Spływajace po nim morze krwi, gdy szacunek słabnie  

Do naszej Matki Ziemi, do Słońca, do bliźnich  

Zadając jej cios, na Tobie pozostaną blizny