Złote ramy

Słynny malarz pogrzebał oko w płótnie,

w głęboko odczutej zieleni Rembrandta,

skazanej na życie w czasie.

Epoki mijają tak szybko,

przyjaciele nienawidzą tak wolno,

sława oślepia tak radośnie.

Krytycy tak dokładnie wymierzają mu ciosy,

że już prawie zapomniałem,

jak po tylu oklaskach

smakuje precyzyjne dotknięcie pędzla,

mierzone szelestem.

Płatki złota odchodzą od ramy,

nie ma już krytyków -

połknięci przez piękno i czas.

Płótno jak malarz

wypchnięte po brzegi.