Tekst 27 z 33 ze zbioru: Kalejdoskop mysli
Autor | |
Gatunek | poezja |
Forma | wiersz biały |
Data dodania | 2013-02-16 |
Poprawność językowa | |
Poziom literacki | |
Wyświetleń | 2492 |
Tak dawno umarłam
pięć lat temu może dziesięć
ale czy na pewno nie wczoraj
kiedy kwiaty zdawały uśmiechać się jeszcze
a słońce rozlewało się we mnie
kim jestem
zgubionym szelestem radosnych oczu
czy ciepłym policzkiem który już dogasł
twą dłonią bo ty tak nikomu
jak mi umiałeś dotrzymać towarzystwa
bezpieczniej
w mym bunkrze ukrywanych uczuć
zamkniętymi na trzy rygle drzwiami
i nawet nie muszę odchodzić tak naprawdę
wszak nie stwarzam mieć od czego
więc pytam cię Boże
za co mogę siebie samą pokochać
oceny: bezbłędne / znakomite
oceny: bezbłędne / znakomite