Przejdź do komentarzyUmarłam
Tekst 27 z 33 ze zbioru: Kalejdoskop mysli
Autor
Gatunekpoezja
Formawiersz biały
Data dodania2013-02-16
Poprawność językowa
Poziom literacki
Wyświetleń2492

Tak dawno umarłam

pięć lat temu może dziesięć

ale czy na pewno nie wczoraj

kiedy kwiaty zdawały uśmiechać się jeszcze

a słońce rozlewało się we mnie


kim jestem

zgubionym szelestem radosnych oczu

czy ciepłym policzkiem który już dogasł

twą dłonią bo ty tak nikomu

jak mi umiałeś dotrzymać towarzystwa


bezpieczniej

w mym bunkrze ukrywanych uczuć

zamkniętymi na trzy rygle drzwiami

i nawet nie muszę odchodzić tak naprawdę

wszak nie stwarzam mieć od czego


więc pytam cię Boże

za co mogę siebie samą pokochać

  Spis treści zbioru
Komentarze (3)
oceny: poprawność językowa / poziom literacki
avatar
Piękny wiersz z niemal retorycznym pytaniem. A może lepiej skierować je do ludzi?
avatar
Piękny, przejmujący, smutny wiersz.
avatar
Sensem tego wiersza jest przedstawienie śmierci za życia. Bo ileż to razy umieramy, tracąc siebie po prostu.
© 2010-2016 by Creative Media
×