Bus i tłok.

Duma z miejsca siedzącego,

Ludzki wysiłek na metalowych rurach oparty,

I jedna myśl: prawo moralne we mnie.

Starsza kobieta kolejnym zbędnym bagażem.

Myśl o ściany mej duszy się obija.

Jestem jej niewolnikiem.

Posłusznie wykonuję rozkaz mego sumienia.

Ciało odmawia posłuszeństwa.

Kultura w gniew słumiony się przemienia.

Prawo moralne we mnie o spokój się dopomina.

Kobieta siada na mym tronie.

Nienawiść do niej nasila się - szczerą awersją płonę.

Prawo moralne we mnie.