List księżycowy

o północy patrzę w okno

gwiaździsty dziennik nieba

otwiera się nad Bałtykiem

widzę

księżyc ostrą smugą

niczym diament

nad Twoją łodzią lśniący

tnie taflę morza

na dwie połowy

oddalają się od siebie

dwa światy

księżyc nad moją łodzią

też tnie kryształ wody

czy kiedyś burta z burtą

naszych łódek maleńkich

na wielkim oceanie

przedzielonym

zejdą się pod księżycem

popłynąłem wreszcie na Bornholm

po latach już nie musiałem uciekać

ale Ciebie tam też nie spotkałem