Parkur albo wszystko płynie tak szybko

Chryste

wszystko płynie tak szybko

wiem

tak być powinno

Wyciskam z siebie dobre uczynki

a potem cisza taka

że aż boli

Nie sprostam Twoim zadaniom

zadałeś miłość do drugiego człowieka

ta zawsze nie taka

jaką pokazałeś

Chryste

przypieczętowałem sobie Ciebie

a dowiedziałem się ostatnio

że po moim odejściu nie będziesz miał czasu

na zbyt długi płacz

bo tylu o Twój płacz prosi

że trudno winić Cię za opieszałość

w podejmowaniu decyzji

Chryste

Ty wiesz

człowiek łamie raz dane słowo

niczym koń pęciny

kiedy parkur zbyt wysoki

a w kieszeniach tylko kamienie

Nie zrozum mnie źle

Panie

rany cięte i szarpane nie zabliźniają się zbyt szybko

a Tobie

chociaż byłeś zawsze

nie dałem zbyt wielkiej szansy na obecność w sercu

Z ostatnim namaszczeniem odchodzi wszystko

Długi sen dzwonił

że dzisiaj nie przyjdzie

Widzisz

przekroczył nawet tak nieważne

jak ja