Przeczytałam kilka tekstów, szczególnie prozatorskich i jestem pod wrażeniem. Pozwoliłam sobie na wybranie kilku sformułowań, które można by uczynić tytułem publikacji. A zatem: A noc długa...; Winni po połowie...; Słowa, przysięgi, obietnice; Ten kawałek mnie, który czuje...; Mieć w sobie słońce; Malując półcienie; Sezon wyznań; Poszukiwacze przyczyny; Muszę wam to powiedzieć!; Olimp wzywa!; Pierwszy toast.

A może "Każda potwora znajdzie swego amatora"?

(To żart oczywiście...)

Zatem proponuję zapożyczyć tytuł z przytoczonego przysłowia
"jak się nie ma co się lubi, to się lubi, co się ma"
idealnie pasuje :)

Zatem proponuję zapożyczyć tytuł z przytoczonego przysłowia
"jak się nie ma co się lubi, to się lubi, co się ma"
idealnie pasuje :)

...* odsłon w przestrzennym półcieniu słowa. *wstawić liczbę

:):):)

Mnie akurat nie intryguje. Przecież, powiedzmy sobie brutalnie, wiele tekstów z zaprezentowanej prozy nadaje się do ponownego ich przeredagowania. I nie wszystkie fabuły akurat do końca mnie przekonały. Jako czytelniczki, nie jurora.
Rzecz jasna, sporo było czasu aby podesłać coś nowego, coś naprawdę intrygującego, lecz "jak się nie ma co się lubi, to się lubi, co się ma". Tytuł ogólny, "Życzę ci, żeby..." do niektórych z nagrodzonych tekstów trąci mi nie tyle uśmiechem, co wyszczerzeniem zębów, kiedy oczy ich właściciela puste albo nieprzeniknione niczym - nie przymierzając - dwa guziki niespecjalnie ciekawego koloru.