zimno.  

jakby wiosna zastygła w pąkach, a kasztany  

nie chciały pisać matury. marznę w objęciach satyny.  

wpadam w wir kwiatowych nut, wessana przez noc  

o zapachu jaśminu. zakwita po każdym praniu.  

oziębły księżyc połyskuje metalicznie. bosymi stopami  

chodzę po ścianach razem z cieniem drzewa. przeskakuję  

na sufit, gdy przejeżdża autobus. chciałabym odjechać  

w sen albo w drugą stronę. kiedy zapadam w ciemność  

niebo rośnie w oczach. znów na śmierć zapominam  

o życiu.  

sol niger - (łac.) czarne słońce