Wahadło twego serca między `nie` i `tak`  

- on nie wie, kim naprawdę był dla twych oczu.  

Jest twoją ofiarą - wyciskasz mu soki.  

Twój żar jest ognikiem, a on ślepooki.  

Swoją uwagę skupiłaś mu na kroczu  

- nie twój ideał, a masz go... niewyżyta.

Twe `kocham` z przyzwyczajenia, dla pozorów,  

bo on chce usłyszeć. Tak go wciąż łowisz.  

Poza tym - sama chcesz sobie udowodnić,  

że to z twego serca - nie z tajemnicy spodni.  

Pozostawiasz matce naturze krzyki mrowisk  

twego ja. Kiedyś przyjdzie miłość z wyboru...

Nadal kroczysz na krawędzi tak niepewna  

- dłonie wpadły ci już w nałóg jego włosów,  

lecz serce nadal odmierza błędu gorycz.  

Twój niedosyt krąży wewnątrz całkiem chory.  

Bez wiary starasz się znaleźć żywy sposób,  

by twoje serce było jak rzeka wylewna...

1997.12.06