"wloką swoje kształty
za kijkami" - pięć słów trafiających w sedno!
Brawo!

Surowa ocena - zapewne migrena ;-)

Mocne, bez tanich rymów i odważne.Gratuluję!

Jesteś dobrą obserwatorką :) Ale czy nie za srogo na nie patrzysz ? Pozdrawiam :) :)

Jak z kijkami, to jeszcze dziarskie dziołchy :)

Żadna "srogość", jedynie wytknięcie braku krytycyzmu u tych leciwych "dziewczyn" ;)
Czy one pozamalowywały sobie wapnem wszystkie lustra?

Odsyłam do najwcześniejszego - pod wierszem - komentarza "Mariana", a przecież trudno Go o cokolwiek złego posądzać ;-)))

:-)))

P.S. Zresztą w ogóle warto popatrzeć beznamiętnym wzrokiem obserwatora na tę gałganiarską "publiczną przestrzeń"...

Nigdy nie rozumiałem mody na nordic walking. Co prawda kiedyś kupiłem dziadkowi kijki, ale on szybko pozbawił jeden amortyzatorów, i podpierał się nim jak tradycyjną laską.
Niektórzy z wiekiem odzyskują dziecięcą beztroskę. Zgadzam się, że Marian wskazał najbardziej spektakularny fragment wiersza.

Prawdziwe i dowcipne. Dobrze, że starowinkom się chce.

Świetne obrazki - jak to dobrze, spojrzeć czasami o jakiś czas, wstecz.