Przejdź do komentarzyJesienna zaduma
Tekst 7 z 61 ze zbioru: Antidotum
Autor
Gatunekpoezja
Formawiersz / poemat
Data dodania2015-10-10
Poprawność językowa
Poziom literacki
Wyświetleń2173

Widuję staruszków, jak zgodnie pod ramię,

co dzień przemierzają parkowe alejki.

Bez względu na chłody jesienne czy słotę

swoimi sprawami niezmiennie zajęci.


Na pewno wspomnieniem sięgają po lata

młodości, gdy świat im pod nogi się ścielił;

karmieni miłością, co życia ich splotła,

na długie dekady przy sobie ją mieli.


Dostrzegam w nich dumę, co wznosi się czołem

przez czas przeoranym – bruzdami się jawi

jak pole na wiosnę, gdy ziarnem obsiane –

jesienią pożytek po sobie zostawi.


Przysiadłszy na ławce, uśmiechem witają

przechodniów ściganych przez dnia epizody,

gdy zwolnią na chwilę, w staruszkach dostrzegą,

że ciałem choć starzy, to duchem wciąż młodzi.


Czas wspólnie przeżyty jesienią się zjawił

jak liść, co pożółkły ku ziemi się skłania;

choć wiatr go na chwilę od zmartwień wybawi,

znudzony zabawą porzuci, by zmarniał.


Z zazdrością podziwiam zgarbione postacie,

co między starymi drzewami znikają;

z tą myślą się bijąc, zadaję pytanie –

czy będzie mi dane, choć dotknąć ich raju.


foto net

  Spis treści zbioru
Komentarze (8)
oceny: poprawność językowa / poziom literacki
avatar
Zob.: :)))

http://www.publixo.com/text/0/t/12486

:)))
avatar
Piękny wiersz:) Ciekawa jestem czy i ja doczekam ? Pozdrawiam :)
avatar
ot, też zadaję sobie to samo pytanie
avatar
Klasyka, to trudna sztuka, ale i piękna zarazem. Oto dowód drodzy czytelnicy. Moje uznanie dla autora.
avatar
Dziękuję za czytanie:)
avatar
Takie utwory są moją muzyką duszy. Szkoda, że nie tylko takie można tu czytać. :)
avatar
Dzięki za chwile pięknej, duchowej zadumy nad dojrzałą starością we dwoje i przemijaniem...
Pozdrawiam
avatar
Jesienna zaduma - to świetne antidotum (patrz wszystkie tytuły).

Na szaleństwa lata zwłaszcza
© 2010-2016 by Creative Media
×