czas smakuje lepiej podzielony na kawałki. pokruszone

chwile kleją się do ust, roztapiają na języku. wrażenia

dojrzewają powoli - od spojrzenia na całość, po kolejny kęs.

nie musimy się spieszyć. każde rozproszenie gubi coś z esencji.

uwolnieni od presji, bez powściągliwości docieramy do sedna,

mieszając w powietrzu wilgoć i słodycz w aksamitne konsystencje.

wypłukana wodą tracę cię jak magnez.