Szara poświata jak mgła rozpostarta 

cieniem spowija pamięci przestrzenie, 

tylko pamiętnik o zżółkłych już kartach 

chwilę co wspomni, to znowu podrzemie. 

Wpisy tak skrzętnie przez lata zbierane, 

życia stanowią zgłębioną historię, 

tworząc niezbędny suplement czy aneks – 

część integralną pamięci ulotnej. 

Stary pamiętnik ma liter bez liku, 

choć atramentem za młodu karmiony, 

czas go pomarszczył, lecz wcale nie wychudł – 

widać i inne starości symptomy. 

Częstym użyciem przetarta oprawa, 

pismo nieostre i nieco przybladłe, 

choć na historiach czas ślady zostawia, 

nadal jest duszy ukrytym zwierciadłem. 

Nikt już nie wskrzesza sekretów spisanych 

piórem na kartach w sędziwej oprawie; 

słowa zamknięte, z myślami tożsame 

druhem są wiernym dla przeżyć i pragnień. 

Jak charaktery zmieniają się z czasem, 

tak klawiatura atrament zastąpi, 

pisma tajniki – wspaniałość i krasę 

blogiem wymaże odręczny dziejopis.

Zbigniew Jaszczyk

foto net