Alfie, tego jednak tu przedtem nie było. Jako "wrzos10" zarejestrowałam się około 10 czerwca 2011; do kwietnia 2013 roku - a poglądy się nie zmieniły - nie było podobnego upolitycznienia. Bardziej należało walczyć z rozmaitymi "lawinami", "anetkami", "Marcinami", "Karolami" etc.

Piszę o tym oraz na to patrzę z perspektywy własnego podwórka: bo nie kto inny, ale niegdyś "wrzos10" sprowadzała do parteru rozerotyzowanego w swoich lirykach poetę-księdza... Pewnie "obskurantka", jednak owa "wrzos10" stale oraz wciąż pragnie być autentyczna. W każdej sferze życia, niezmiennie opowiadając się po stronie słabszych [opcja obojętna].

Dopiero od śnieżnej Wielkiejnocy 2013 roku się POdziało; POdziało i nadal trwa. Polityka wylała szaflikiem pomyj; "wrzos10" po 10 miesiącach absencji stała się "b_d_c" [oczywiście natychmiast przez owo POstękane towarzystwo] raz bardziej, raz mniej intensywnie atakowaną [zob. Forum].

Literatura - nawet u tych najlepszych - też gdzieś się zatryndała na strychu. Taki Martin niegdyś przez TWA bojkotowany, a komentowany jedynie przez wyżej sygnowaną - za gorzkie jak glauberska sól - słowa prawdy - teraz befanę zwyczajnie "zbanował" :p bowiem "kot" okazał się zwykłym... tchórzem :p

Mimo wszystko nadzieja w prozaikach; także w pięknych wierszach tych spoza PubliXowej "elyty". Zatem: jak po morskiej burzy. Powieje bryzą, oczyści się akwen, piana, śmieci, meduzy, martwe mewy itp. resztki zostaną wyrzucone na plaże. Jeżeli strzeżone, akuratnie posprząta je MPO kurortu ;)))Innych zmian dokona Przyroda.

"Róbmy swoje", mimo że nieraz cholera człowiekiem trzęsie :-D kiedy czyta się te produkcyjniaki wymodzone jak po porannej defekacji ;-)))

Serdecznie i nadal Noworocznie, ponieważ trzeba żyć oraz się cieszyć tym, co się ma :-)

No cóż,rzeczywistość jest taka,jaka jest.

Co prawda to prawda.
Myślę że ten gniew i zawiść płynie jeszcze na falach propagandy wyśmiewania i deptania.
Ludzie nie mogą zrozumieć lub nie chcą że coś mocno było nie tak.

Wy przegrali,
My wygrali -
Możem iść na piwo.
Na tej świata sali
Żadne dla nas dziwo.

Ciosy p o n i ż e j własnej godności rozdaje jedynie sfrustrowane usmarkane dziecię.

A tymczasem... stary zegar tyka, i wszystko, co się kiedyś tak dobrze zaczęło, dzisiaj ma się już raczej ku niechybnemu końcowi

Sequitur et fortunae!