Wernisaż malych zbrodni

uwiecznionyh na niemym plakacie

nie olejnym płotnie

ekspresja wydarzeń

kto chce popatrzeć jak cierpię

wiedzao człowieczym losie

jak na stosie

spalenizny

krzyże przydrożne

lubie słońce

zima jest mi obca

jak słowa

ktorych nie widzę

i nie słyszę

jestem głuchoniema

w tym byciu niebyciu

niebieską linią

oznaczam swoje horyzonty

a morze w swoim niebosklonie

przychyla się do mojej rybiej cnoty

góruje nad górami

jak orkan niewidzialny

tańczę na linie uczuć

samboody moim osobistym góru

spływam jak rzeka na własne

dno zwatpienia w miłośc

do kogoś

do nich nigdy

spełnienie zachwytu nad ziemi

odzianą w zapachy pór roku

przyjaznych naturze

i wszelkim stworzeniom