niestety musiałem usunąć aby poprawić. dzięki Janku :)

Po po prawkach - doskonały!

Ps. ale muszę Cię zapytać (wybacz), kto jest autorem fotografii?

Pozdrawiam z :) :)

foto mogę usunąć wraz z wierszem...

Piękny wiersz:)
Mam tylko jedno malutkie ale...
piszesz z reguły wiersze białe, tym razem , nie wiem czy zamierzenie czy nie ale są rymy:) To mnie bardzo cieszy ale jest niekonsekwencja . W pierwszej zwrotce ich nie ma a w kolejnych się powtarzają regularnie. To zabieg kosmetyczny ale ktoś się może kiedyś czepić:) To Twoje dziecko i sam zdecyduj:) Pozdrawiam :)

Zal zmyje z dziewczyny wszystkie troski,jak burza która oczyszcza nawet najlepsze związki,i powoduje,ze niebo unosi się czystym zapachem wydobytych na światło dzienne beztroskim spojrzeniem utrzymując,ze to jednak zasługa słońca.

hm racja,pomyślę jak urymowić :0

Mck48, dzięki za uwzględnienie mojej sugestii. Co zaś tyczy pierwszej strofy, to ten rym jest, chociaż nieregularny, czyli niepełny. Ja bym tutaj nic nie poprawiał.

"Mck": noc śpi [także kot a dawniej babcia lub dziadek] na zapiecku! Zapiecku, czyli miejscu pomiędzy piecem [kuchennym, na wsi] a ścianą. Wygaszony [ceglany] piec promieniował, oddając ciepło ;)

Bo to spanie na piecu mogłoby być wyjątkowo niewygodne, zresztą sama polepa niekoniecznie - z wyjątkiem kota - utrzymałaby stosowny ciężar. Również i tej spersonifikowanej nocy :-D

Patrzę - wiersz biały; czytam - wiersz rymowany. Ot, zaskoczenie :)

Przeczytałem jak wyliczankę, każda strofa inna... ale połączenie z fotką piękne. Emanuje spokój, cisza, jesienne rozleniwienie dnia i życia.

Nocka śpi na piecu
Dzionek się zapodział
Nie trać czasu człeku
Boś dawno nie młodziak