***

Złocona łuna skąpana w cieniach

Księżyca promienie, faliste obłoki

głęboko pod ziemię puszczają kłącza

podniebne kryształy nocy

usnute melodią gwiazd

Blask snuje się pośród błękitu łąki

Sen ciszy kołysze finezję miast

Namiętność w objęciach pościeli

usta przytknięte do skóry warg

Kosmos rozbłysł na niebie

migotem łzowych srebrników

Nikt z ludzi jeszcze nie wie

o świcie przed przebudzeniem.