CYTAT Z KOMENTARZEM 8

Herta Mϋller.    Tylko ten, kto kłamie rzadko, ma czas na wyrzuty sumienia.

Ale zarazem ten kto kłamie często, a nawet wciąż, przestaje już kłamać. To już nie są kłamstwa, taki człowiek wspina się na – albo schodzi do –nowego poziomu. Inna jakość. Czy to jest długofalowa ideologiczna postawa, czy chwilowe zawirowanie, ale jest to działanie tylko w przód, bez zakładania bazy.

I tacy ludzie, którzy zmieniają kłamstwo w coś potężniejszego, przedstawiciele imperium zła spotykani przez nas tu i tam, też jednak oczekują prawdy. Bo tylko im wolno kłamać. Ale od innych oczekują obowiązkowości, słowności i poszanowania zasad. Kiedy bowiem oszustwo jest odpowiedzią na oszustwo, nic na tym nie można zbudować, a wiele przy okazji zdemolować. I nie da się oszukanego okraść, bo on uczciwie się oszustwu nie podda.

A ponadto jeśli kłamstwo jest codziennym narzędziem , to uczucie wstydu jest tam na wymarciu. Jako przeszkadzające uległo degradacji, eliminacji. Jak ktoś skłamie raz to się potem wstydzi, bo za pierwszym razem  jeszcze to zwierzęcość bierze w nas władzę nad rozumkiem, a potem …. Potem są dwie drogi – albo staramy się nie powtarzać tego zawstydzającego doświadczenia, i nie kłamiemy, staramy się tego nie robić; - albo jakby to była jakaś infekcja, choroba zakaźna, ale zjadliwa i nagle zamylanie stało się najczęściej używaną technologią. I nigdy nikomu nie mów prawdy- tak jakby mówienie prawdy równało się przyznaniu do bycia zoofilem albo fetyszystą damskich stóp co najmniej, czyli czymś poza społeczną akceptacją.