nie lubię jeździć drogą asfaltową

wolę leśne dukty i drzewa

nie mam im nic do powiedzenia

ale podziwiam ich trwanie

ciągle kręcę się wokół własnej osi blisko ziemi

w każdej chwili może przyjść czas na odejście

nie bawię się już cieniem biegnącym obok

nie rozpala mojej wyobraźni każda góra

nie szukam odpowiedzi na głupie pytania

balon napełniony powietrzem sprawia że nie opadam

ludzie odchodzą w zapamiętaniu

nie zdążę ich poznać

umierają nad ranem po południu w nocy

do drogi przebijam się między trawami

za mną ściana lasu

przestrzega przed powrotem

śpieszę poznać miejsca

gdzie jeszcze wszystko żyje

Bóg każe mi przysiąść

zanim się zabiję

nie lubiłam jeździć drogą asfaltową

wolałam leśne dukty i drzewa

nie miałam im nic do powiedzenia

ale podziwiałam ich trwanie

ciągle kręciłam się wokół własnej osi blisko ziemi

w każdej chwili mógł przyjść czas na odejście

już nie bawił mnie cień biegnący obok

nie rozpalała mojej wyobraźni każda góra

nie szukałam odpowiedzi na głupie pytania

balon napełniony powietrzem sprawiał że nie opadałam

ludzie odchodzili w zapamiętaniu

nie zdążyłam ich poznać

umierali nad ranem po południu w nocy