szaro buro i paskudnie  

woda strużką szyby znaczy  

nawet psa z kulawą nogą  

na ulicy nie zobaczysz  

milczą ptaki wśród gałęzi  

od wilgoci stroszą pióra  

i  mnie chandra dziś dopadła  

aura wstrętna i ponura  

świat przegląda się w kałużach  

przestraszony swym odbiciem  

więcej pewnie tu nie spojrzy  

i o słońcu marzy skrycie  

niebo na nas się wypięło  

remanentem dziś zajęte  

kawalkada chmur pękatych  

znów kolejną dziurą pęknie  

rozmazany rośnie w siłę  

parasoli las deszczowy  

samochodów mokre ślepia  

oczy rażą jak neony  

„ciągle pada” jak w piosence  

dzień jak wieczór w lampach płonie  

ciężką mgłą osiada wszędzie  

w melancholii noc utonie

Marta Zdrada