Marszałek zdzierał głos, próbując przekrzyczeć zgromadzonych:

– Cisza! Cisza! Król chce wam odpowiedzieć!

Wreszcie z wolna uciszyło się.

– Waszmościowie! Zarzucacie, że fortunę przetracam, pieniądze ze skarbca trwonię?  Dziurę w nim czynię?

Spojrzał po zebranych i z westchnieniem dokończył: 

– Niech tak będzie, żem ja te kilkakroć sto tysięcy kurwom moim rozdał.

* * * 

„Niech sobie myślą, co chcą. O dziurze w skarbcu godzinami potrafią perorować, ale o uchwaleniu podatków  w potrzebie wojennej ani myślą! Niech mi zarzucają rozpustę. Ważne, że nawet wbrew ich woli udało się zaciągi wojskowe zrobić. Tylko by o swoich majątkach myśleli, o Rzeczpospolitej zapominają. Co będzie, kiedy mnie nie stanie?”.