Kowal

Ten kowal stał się symbolem.

Ten jego ubogi warsztat kowalski stał się urzeczywistnieniem wyroczni Izajasza:

“Wtedy swe miecze przekują na lemiesze, a swoje włócznie na sierpy” ( Iz 1,4).

Te palenisko jasnych płomieni, kowadło z młotem, te kleszcze, obcęgi, te iskry tryskające snopem aureoli, ten dźwięk młota jak dzwonu niosący się daleko przez okolicę. Ileż podobnych lemieszy wykuwał kowal z stali wyciętej z czołgów, które po zawierusze wojennej stały się wrakami, teraz odnajdywały nowe przeznaczenie.

Warsztat kowalski oblegali klienci. Okoliczni rolnicy nie dawali wytchnienia kowalowi, każdy chciał mieć lemiesz ze stali czołgowej odpornej na uszkodzenia.  Podyktowane to było glebą obfitą w kamienie ukryte pod warstwą ziemi, gdzie lemiesz kupione w sklepie w czasie orki w spotkaniu z kamieniem ulegały uszkodzeniu, trzeba było dokonać wymiany lub iść do kowala, aby naprawić. A posiadanie lemiesza z stali czołgowej dawało rolnikowi satysfakcję z pracy, towarzyszyła temu radość.

Świecie przyjdź do kuźni kowala i  naucz się jak dobra dane przez Stwórcę wykorzystywać dla dobra ludzi i szczęśliwego ich życia. Przestań zaprawiać się do wojny!