wsadzony do szuflady nie powinien narzekać  

że mu ciasno od przylepionych gęb na plecach

w końcu sam się wpisał po drugiej stronie sceny

a tam przecież sam beton i ciemno przy świeczkach

brudne lustra chichoczą odbiciem w krecie oczy

wpatrzone w wystrugane reklamą ikony ekspertów

od megalomanii puchną pączki różnych sortów

przepływ inteligencji gwałci rozkład normalny

wsadzony do szuflady rozłożył się wygodnie

krucjaty w imię medialnych bożków plują

między sobą z precyzją wojen z piaskownicy

jak odmieniać ojczyznę tylko w swoją stronę

opaski zdrajców założone zaocznie rotą

kto więcej sprzedał i nakradł i nie siedzi

innym motłoch i ciemnota dyktaturę niesie

na różańce wyklepane na blachę z gazety

wsadzony do szuflady ziewa i milczy

dla jednych znów tumaniony szambem

dla drugich przeglądający na oczy ze wstydem

obcy zawsze wszystko wiedzą lepiej

2017.04.26