mojemu bratu Jackowi

jestem stąd

gdzie zboża płowe

na noc kładą ciężką głowę

stąd

gdzie ufnie szumią liście

dzień witając uroczyście

gdzie się niebo z ziemią splata

dobro z pięknem sił dodaje

gdzie majętność mego brata

dom rodziny jakby z bajek

jestem stąd

skąd wszystkie drogi

biorą prapoczątek tchnienia

stąd

skąd mnie poniosły nogi

w świat szeroki i w marzenia

skąd niełatwo było mi wyjść

za plecami mając tyle

skąd młodości przyciężką kiść

obsiadały wciąż motyle

jestem stąd

choć byłam pewna

że nie wrócę do przeszłości

stąd

choć dziś już innym wierna

ideałom i słabościom

choć nie wszystko tu rozumiem

nie dostrzegam i nie wspieram

choć rozpoznać tak nie umiem

lecz to miejsce znów wybieram

jestem stąd

i zawsze będę

pielęgnować myśl o źródle

stąd

skąd wszystko zawsze pewne

wyraziste i nietrudne

gdzie przyjmują mnie z radością

i podają rękę chętnie

choć mam zmierzyć się z miłością

której kiedyś serce pęknie