Tekst 24 z 42 ze zbioru: Jak u Beaty z Wolskich Obertyńskiej
Autor | |
Gatunek | biografia / pamiętnik |
Forma | wiersz / poemat |
Data dodania | 2017-11-23 |
Poprawność językowa | |
Poziom literacki | |
Wyświetleń | 2859 |
Fragment większej całości:
Święty Klemens Rzymski
Patron nasz za rękę
z rzewnym mgliście
listopadem niebieskim który
na plecach dźwiga
dziurawe kosze zielonego
życia. Zawiązki pąków drzew
oraz krzewów Żupnych Ogrodów
*
Na frontonie kościoła
białym niby wapno
wygrywa słońce
cieni pasaże
Czułe z latem wiosny
łzawe z jesienią lata
pożegnanie. Opalizujący
zimnem firmament
*
Wiecznego kaganka
rozdwojony płomyk
Klejnot Wizerunku
oprawiony w złoto
Pod chórem
zapłakane echo
*
Przedpołudnie gdzie
radosny Chrystus
Pan w domku tabernaculum
szczęście od zaraz
i Siebie rozdaje
Słońce do witraża złowione
jak dno cysterny
murów chłód studzienny
Zalatane putta
*
Nad bachmistrzowską Kaplicą
Morsztynów zmierzch
błękitu strzępki i skrawki
szafirowy sarkofag widnokręgu
Z przyjemnością przeczytałem. :)
oceny: bezbłędne / znakomite
- widocznego horyzontu wschód-zachód
- i wertykalu góra-dół,
a zatem mamy tutaj do czynienia z /bardzo fragmentaryczną/ tzw. całością oglądu.
Nie widzimy wszystkiego. To nie tyle fotograficzny zapis, co bardzo ogólne, wspólne wszystkim chrześcijańskim świątyniom świata luźne impresje na temat.
Sam kościół św. Klemensa z jego konkretnym adresem, fizyczną dotykalnością i trójwymiarem wymyka się opisowi. Duch tajemnicy unosi się nad słowami