To rockowa piosenka z refrenem, zaczynającym się od słów "jestem śmieciem"

/notabene z refrenem, który jak leitmotiv w różnych wariacjach przewija się przez wiele innych tekstów Autora/

Liryczny "ja" siebie postrzega jak nic niewartego śmiecia, który nie wie, po co - zamiast żyć poza brudnym światem /który wszak sam sobie stwarza/ - kira klej i jeszcze publicznie siebie głośno tym stygmatyzuje. Świadomość, kim się tak naprawdę jest/śmieciem na dnie/, nie pozwala wstać i podnieść głowę.

To klincz, z którego nie ma dla nikogo żadnego wyjścia

Proste słowa - to prosty przekaz, czytelny nawet dla małolata

Tak wcale nie musi być. Może czas posprzątać trochę własny świat - po innych i sobie także. Echa przeszłości może da się jednak zagłuszyć dobrą muzyką rockową :) Tylko ktoś, kto sięga dna , może się od niego odbić. Pozdrawiam :)

A wystarczy w refrenie użyć jednego tylko innego słówka i śpiewać:

b y ł e m śmieciem
itd., itd.

by o 180 stopni zmienić wektor jutrzejszej przyszłości!

ecie pecie
czy wy wiecie
byłem śmieciem
zimą w lecie

już nie jestem
w Bukareszcie
jak panisko
żyję wreszcie

NIE DA SIĘ podnieść z dna, kiedy w głowie Miecia zamieć miecie tylko śmiecie

K t o jest złaknionym Odbiorcą i entuzjastycznym Nosicielem takiej jak ta retoryki:

Jestem śmieciem.

(patrz tekst)

Śmieć??

Ten, co siebie wyłącznie ze śmietnikiem utożsamia, nigdy nie zawalczy o dom w Beverly Hills,

bo zawsze śpi na wysypisku

śpiewam zza krat
zły jest mój świat
brudny od dat
od wielu lat

Żeby menel mógł zostać gentleman`em, potrzeba jednego:

zmiany optyki postrzegania nie złego brudnego świata,

a samego s i e b i e