Na grzbiecie - Publixo

oceny: poprawność językowa / poziom literacki

przekaz jasny i jedyny możliwy, kiedy się patrzy na to warcholstwo.
Całkowicie się zgadzam, że to słudzy Diabła. Cały ten KK.
Ale bardzo chaotyczny i niedopracowany utworek, a poza tym do rymowanek powinien być wrzucony, nie prozy.

Naprawdę dobre -
Czytałem z ciekawością .

Dzisiaj rekordowa liczba obywateli Niemiec wypisuje się z kościołów. Według dostępnych danych co czwarty podaje się za bezwyznaniowca. Podobne tendencje obserwuje się w Austrii i Szwajcarii. Jeżeli przyjąć, że wyznawcy danej religii stanowią niejako jej ożywczą krew, to „europejskie kościoły wykrwawiają się na śmierć”, jak to ujął niemiecki pisarz Reimer Gronemeyer.
Dlaczego odrzucają religię
Dlaczego tak dużo ludzi odrzuca zorganizowaną religię? Często z przyczyn finansowych, zwłaszcza w krajach, w których od wiernych wymaga się płacenia podatku kościelnego. Niejeden pyta: Dlaczego moje ciężko zapracowane pieniądze mają iść na kościół? Niektórych rażą niezwykłe bogactwa i ogromna władza kościoła. Zapewne zgadzają się ze spostrzeżeniem kardynała Joachima Meisnera z Kolonii, iż zamożność może prowadzić kościół do przykładania za dużej wagi do rzeczy materialnych i „niezbyt poważnego traktowania wiary w Chrystusa”.
Wielu opuszcza swój kościół, gdyż to, co im oferuje, jest ich zdaniem pozbawione treści, nudne i nie zaspokaja potrzeb duchowych

W wielu krajach istniała, a gdzieniegdzie dotąd istnieje unia Kościoła z Państwem. W każdym wypadku takiego „ożenku” Kościół starał się narzucać partnerowi własną wolę. Duchowieństwo w znacznym stopniu kierowało sposobem myślenia ludności, a władcy polityczni, zdając sobie z tego sprawę, liczyli się z autorytetem kleru, podtrzymywali jego prestiż, udzielali mu ochrony, zapewniali nietykalność, poparcie materialne i tak dalej. The Encyclopedia Americana pod hasłem „Kościół a Państwo” podaje w tomie 6, na stronach 657 i 658:
„W czasach nowszych między tymi dwiema instytucjami bardzo rzadko panowała doskonała jedność. Zanosi się na to — jeśli nie nastąpi jakiś zadziwiający przewrót — że te długotrwałe zmagania nigdy nie ustaną. A bywa, że są bardzo zawzięte. W grę wchodzą wielkie interesy i niejednokrotnie wybuchają burzliwe spory. Wywołują one różnego typu walki zbrojne i dają asumpt do powstania tylu paszkwili, iż dorównują im pod tym względem jedynie starcia polityczne. Nierzadko zresztą są to po prostu rozgrywki polityczne. (...) Za panowania Konstantyna wkroczył Kościół na widownię dziejów powszechnych jako współuczestnik misji cywilizowania ludów. Uznawany za władcę duchowego, stopniowo zdobywał sobie ziemskie posiadłości oraz imię doczesnego możnowładcy. Stał się potęgą świecką. Sukces w tym zakresie zapoczątkował wszystkie tak liczne klęski Kościoła. (...) Od Konstantyna do Karola Wielkiego władza świecka, chociaż prawnie uznawała Kościół, wtrącała się do jego rządów. Od czasów Karola Wielkiego do okresu poprzedzającego reformację Kościół i Państwo łączyła ścisła więź i ogólnie przyznawano, że władza świecka powinna być podporządkowana duchownej”.

Autor	Capri
Gatunek	satyra / groteska
Forma	wiersz / poemat
Data dodania	2018-01-01
Poprawność językowa
Poziom literacki
Wyświetleń	3630