Dzisiaj miałabyś około stu lat,

ale w moim sercu żyjesz, jako maleńkie Dzieciątko.

Moja mama mówiła mi, że miałaś na imię Ania,

że byłaś najmłodszym Dzieckiem w rodzinie.

Tak niewiele wiem o Tobie, a mimo to czuję, że jesteś!

Mówiono mi, że przy Twojej kołysce ciągle czuwał pies,

i kiedy tylko zapłakałaś, kołysał Cię.

Wiem, że Twój tato bardzo rozpaczał, kiedy odeszłaś,

i płakał, kiedy - wkrótce potem - odszedł Twój wierny pies.

Bywają takie noce, i chyba też dni, kiedy przychodzicie do mnie,

bo pewnie jest tak, że Łaska Życia wykracza poza śmierć!,

a więzy krwi pozwalają duszom swobodnie żyć!

Teraz już wiem, dlaczego - wczoraj w czasie Mszy św. -

maleńki chłopczyk tak bardzo chciał do mnie na ręce,

rodzice pozwoli mu,

a on - z wielką ciekawością wpatrywał się w moje serce, -

dzieci bardzo lubią bawić się ze sobą!

Jesteś taka maleńka, - kilka tygodni, może miesięcy?,

a już tak dużo pomogłaś mi zrozumieć,

pół wieku szukałem Tajemnicy Życia! Do dzisiaj! -

Łaska Życia wykracza poza śmierć!

Żyjąc w moim sercu, uratowałaś moje Dzieci, ale i mnie,

abym mógł opiekować się moją kochaną Wnusią!

Bardzo pragnę Ci się odwdzięczyć!

Mamy Wielkanoc! Niech to będą i Twoje Wielkie Dni!

Janusz Józef Adamczyk, Świdnik, 26. marca 2018 r.