Poeta samouk

(Kornel Ujejski)

Widzisz - poeto - już dobiega celu,

Triumfalnie unosi obie ręce.

Dziwisz się, że bez zbroi i nie oddał ducha?

To nie Filipides przynosi nowiny,

To bohater wrocławskiego maratonu

Oglasza wszystkim swoje zwycięstwo.

Pamiętasz? Na tym Rynku z Wincentym Polem

I Leonem Sapiehą - marszałkiem sejmu galicyjskiego -

Podziwialiście uroki tamtego Wrocławia,

Ustaliliście dalsze wojażowanie

I toczyliście nocne uczone dysputy.

Spójrz, nie ma tu już Fryderyka Wilhelma,

A o feldmarszałku Blucherze na placu Solnym

Też już chyba nikt nie pamięta.

Pójdźmy teraz na ulicę Ofiar Oświęcimskich,

Gdzie w przytulnym hotelu Pod Złotą Gęsią

Rumieniłeś się przed Leonową Sapieżyną,

Twoją tajemniczą kapłanką Polski,

I wpisałeś się do sztambuchów

Heleny i Zosi Skrzyńskich z Zagórzan.

Nie wstydź się, że Zosia była taka młoda

I skarcił cię twój cicerone Wincenty,

Bo ty, twój Maraton i sztambuchowe wiersze

Jesteście tutaj wciąż obecni.