Tekst dedykowany Przyjaciółce - Beacie Z.

jutro pójdziemy do knajpy - nazwa nomen omen

między mostami - zaprowadzi do podstawówki

i kiedy to było. nic to, że dzieci nam się starzeją (tu: chichot) - chcą

żenić, wydawać. nam wydaje się - wczoraj wchodziłyśmy

w związki. wtedy była chemia - wytrącały toksyny.

wyszło nam szczęście - eksperymenty nie wychodzą

z mody. co z tego, że w tle przeleciały nisko latawce?

przegapiłyśmy jeszcze nie wszystko i nie dość, że dość.

cienie papierowych białych mew utwierdzą

w przekonaniu, że wszystko po, płynie zmarszczkami

na wodzie. nadstawiamy żagle, stery w dłonie!

wyskoczymy po uszy z balerinek po piwo,

po spieczone przy grillu rumieńce i wszystko

zagra beatę. no, coś takiego! przemierzymy szmaty

(w liczbie mnogiej) - wagarów, wycieczek, dyplomów.

rozwiesimy na krzesłach kurtki, wszelkie wypadki,

przygładzimy celulity i falbanki. a potem rozejdziemy się

w drugą połowę wieku. wytyczymy średniówki

oddechów pomiędzy mostami z latawcami w tle.