Po dwudniowej przerwie postanowiłem wrócić do oceny zamieszczanych utworów. Językowo jest on jak najbardziej poprawny, treść też jest oczywista. Natomiast w sferze literackiej, która bardzo wiąże się z poprawnością językową, mam już pewne wątpliwości. W moim przekonaniu jest tutaj za dużo partykuł "by", bo aż pięć. Ponadto końcówka rzeczownika "farby" czyni już przesyt tego brzmienia. Wyznaję zasadę, być może niesłusznie, że w tekście krótkiej i średniej wielkości nie powinno powtórzyć się to samo słowo, co oczywiście nie zawsze mi sie udaje. Ale przynajmniej się staram. A tutaj autor (ka) chyba nawet nie "chciał chcieć".

w skrócie - zdecydowanie podpisuję się pod komentarzem przedmówcy.

To nie tylko ekfraza, której tematem mógłby być szkic październikowy (patrz nagłówek wiersza). Klimatu z podtekstami dodaje iście bieszczadzki jesienny w tle pejzaż po rąbance/ścince, w efekcie czego zbyt wiele drzew /teraz/ zjada zbyt wielki ogień Panu Bogu w okno.

Pozbawiony oczu, a zatem niegroźny już całkiem bazyliszek, pilnujący tej nikomu niepotrzebnej z dymów zadymy - to kolejna w tym świecie persona powołana do niczego, "do bani"

Ów tytułowy szkic jednak równolegle prowadzi nas także w literackość tego "obrazka" i het! jeszcze dalej w filozoficzną jesienność życia człowieka, który - gdzie nie spojrzeć - wszędzie ma nieźle "przerąbane"