Zatroskany maestro

(Fryderyk Chopin)

Patrzę z niedowierzaniem, zatroskany maestro,

Że po latach błądzenia po obcych krainach

Przybyłeś już na stałe do mojego grodu,

By koić muzyką serca swych rodaków.

Będziesz tu pośród swoich, gdyż Juliusz Słowacki

I Aleksander hrabia też tutaj osiedli,

Bo dla nich Ojczyzna wciąż jest najwważniejsza.

Zejdź wreszcie na ziemię z wyżyn majestatu,

Nasyć wątłe piersi rześkością powietrza

I chłoń świeżą zieleń, której ogrom wokół.

Pójdźmy teraz do Rynku, jak niegdyś z kolegami

Ignacym Maciejowskim i Alfonsem Brandtem,

Po drodze wspominając  ówczesne podróże

Do Wiednia na koncerty, do Dusznik na kurację,

Gdzie cię zauroczyła prześliczna Libusza.

Patrz, z lewej przy Świdnickiej złocista opera,

To tu podziwiałeś Króla alpejskiego,

A po prawej w hotelu Pod Zieloną Gęsią

Spędzileś cztery doby, ciągle odwiedzając

Kapelmistrza katedry Josepha I. Schnabla

I ćwiczyłeś, by w Resursie zagrać wrocławianom

Koncert fortepianowy e-moll i kilka wariacyj.

Popatrz chwilę na ratusz, na Świętą Elżbietę,

Pora wracać na cokół w parku Południowym,

Boś ogromnie zmęczony mnogością swych wrażeń.