Pozwól mi oddychać, pozwól żyć 

Jeśli Ty tego nie potrzebujesz 

Nie odetchnę, póki nie wyjdziesz z moich myśli, 

Gdyż nie chciałbym byś zmarnował szansę 

Nie osądzam Twojego burzliwego serca 

To nie zwykła gra, lecz prawdziwa sztuka 

Wiem, że możesz coś znaczyć 

Ty wybrałeś inną drogę, porzuciłeś to 

Odszedłeś z niczym z własnego wyboru 

Żyjesz teraźniejszością i przyjemnościami 

Czasu nie cofniesz, nie nadrobisz tego 

Pozostaniesz sam i z niczym z własnego wyboru 

Zbyt szybko odpuściłeś, poddałeś się 

Chcesz żyć łatwym i prostym życiem 

Świadomie rezygnujesz i zabijasz swoje pasje 

Nie chodzi o pieniądze czy sławę, 

Ale o prawdziwe uczucia, emocje, refleksje 

O tworzenie własnego unikalnego świata 

To jak taniec wśród płomieni, 

Czy walczenie z potężnym sztormem 

Chodzi o to, by pokazać wizję swojego świata 

By dzielić się tym, co naprawdę potrafisz 

Może zbłądziłeś, zwątpiłeś we własne siły, 

A może to naprawdę nie Twoje powołanie? 

Jeśli taka Twoja Wola, niech będzie 

Wiedz jednak, że widzę w Tobie artystę.