mały głodny człowiek stoi na ulicy

płuca domagają się dymu

i serce aż dudni

a w portfelu dwadzieścia trzy grosze

stoi w miejscu dzwoniąc butelkami

buddyści mówią duhkha

wypełnione procentową cieczą ciało

w ciągłym ruchu albo w bezwładzie

staje się nieregularne

nabiera kształtu gnijącej masy

mały żałosny śmierdzielek

odwracasz głowę

zamykasz okno

strzelają puszki

mały człowiek znowu odpływa

w granice swojego innego świata

zamkniętego w znanych kształtach

i gorączką słów niekontrolowanych

zapala sobie

kolejny znicz