wejdź we mnie tak, jak wchodzi się do piwnicy,

gdzie ściany pokryte są pajęczyną.

zwyczajne pamiątki niczym

upiorne widma wychodzą znikąd

czuję zapach słodkiej zgnilizny.

przymykam powieki i jestem

w pełni swojej kobiecości,

żadną tam ciemną chmurą, która

pokrywa horyzont, wynurza się ze snu

po czym znika jak ten obraz,

który łączy ogień z wodą

wtedy powstaje twoja nieobecność.

a ja widzę w niej dziwne odłamki –

odbiją się w lustrze jak w kropli rosy,

gdy zdejmuję kwiecistą sukienkę,

staję się pogorzeliskiem

więc, wejdź we mnie,

tak jak wchodzi się do piwnicy

gdzie ściany oplotła już pajęczyna,

bo tylko tam możemy

przyśpieszyć oddechy.