Chyba jesień działa na mnie... niezazbytnio, bo wiersz kojarzy mi się ze Skałą-jednym ze Słupów Heraklesa, gdzie rządzą makaki ;-)

Wypiję kawę, może się obudzę :)

PS jak w ocenach.

Cześć Piórkowa.
Jest dziewiąta :)

... prawie dziesiąta i nic :(

Nic nie poradzę, że jesień ani trochę nie nastraja mnie romantycznie.
Ale poczekaj, zaraz wrzucę coś o lamusie i będziesz mógł na mnie pokrzyczeć, może się obudzę :P

PS żeby nie było, to co wrzucę nie ma z Tobą nic wspólnego!

:)

No to poszczekam :)

To żegluj dalej po morzu życia... Kto żegluje, wiele znajduje. ;)

Jak nie utonę.

w numerycznej czy przymiotnikowej..:)
ew razem..

?..............

skali brytyjskiej..:)

Odjęłabym punkt za powtórzenie-bez nich,bez obcasów.Zbyt dużo jak na mój gust,jestem jak skała.

Tam jest "skała", a nie "skala" Krzychu.
Ta z opka "Kosmiczny stan nieważności".
Nie zgadam się, Anettula.
Są potrzebne dla wzmocnienia emocji i podkreślenia klimatu.
Dzięks za wizytę.

Właśnie... Eeech!

:-)

Enigmatyczna liryczna "ona" - brytyjska skała, w szpilkach mała, blondyna - to miłość, po którą jak po Złote Runo każda przytomna kobieta i prawdziwy facet ze zwojami w głowie powini wyruszyć w rejs w nieznane, gdyż

navigare necesse est

czyli z łaciny na nasze "podróż jest twoim przeznaczeniem", dlatego

odczep się od klamki swojego zapadłego Babiego Dołu i Dziadowej Wólki - i na pełnych żaglach cała naprzód!