Krzyk Penelopy 

Tylko nie mów, że rodzina dla ciebie najważniejsza. 

Odchodzisz, by zdobywać najwyższe góry, przemierzać samotnie oceany, 

skakać na spadochronie ze skał i wieżowców. 

Tylko nie mów, że rodzina dla ciebie najważniejsza. 

Oglądam wywiad z tobą, mężczyzną, którego kocham tak boleśnie, 

że czasem miłość jest przedzieraniem się przez krzaki z raniącymi kolcami.  

Patrzysz do kamery, uśmiechasz się i mówisz o mnie.  

Zawsze tak pomaga ci świadomość, że czekam 

i tak bardzo się cieszysz, kiedy wracasz do domu. 

Tylko nie mów, że rodzina dla ciebie najważniejsza. 

Jeśli to niewidzialny dyktator w tobie każe ci odchodzić i grać o życie, 

dlaczego nie starczy ci siły, aby go udusić. Taki jesteś odważny, 

więc dlaczego walczyć możesz tylko z górami, oceanami i wysokością. 

Ja udusiłam mojego dyktatora, który kazał cię opuścić. 

Zabiłam też drugiego, który rozkazał, abym przestała się uśmiechać. 

Ale trzeci jest realny i ma złote włoski. Wsuwa małe nóżki w twoje buty, 

jak narciarz szura w nich do okna i mówi: 

a teraz jeszcze raz pomodlimy się za tatusia.