Nie wiem, do czego służy "go" a początku.
Sądzisz, że się nie domyślę o co chodzi i musisz mi wskazać?
Szanujcie słowa w poezji.
Mówiąc szczerze Erato, nie wiem o czym i po co powstał ten wiersz.
Nic mi nie mówi, nie rusza i nie informuje.
Śmierć się zbliża, czy co?

„Go” - nieba
Słusznie, szacuneczek słowom się należy:)

O czym? Po co? - błąd Puszczyku, nie idźmy ta drogą... Jakaś smierć? Owszem, kiedyś wszyscy. Możemy się różnić w pragnieniach i oczekiwaniach:)
Serdecznie:) miłego dnia :)

Czy może ktoś zabrać wam cały świat?Może...ale nie jest to takie oczywiste.

Repley z dziekciem na ręku?moze być-MATKA BOSKA tez jest z dzieckiem.(tak jest -należy powiedzieć papieżom-jaki to męczennik czy świetośc,kiedy serafinów nie widać,a zamiast nich wózek inwalidzki?
Zamiast ducha świetego/granica jets jednak namacalna.

Anettula, ja właśnie widzę świętych m.in. wśród tych opiekujących się dziećmi, ojcami, braćmi na wózku. Tak, oni tu w zgiełku naszego czasem zafajdanego życia czynią cuda przez mękę i łzy, stają się ŚWIĘTYMI.


A serafini, do których nam tęskno, oby nie byli tylko i wyłącznie fantazją, obliczoną na marzenia i pragnienia utrapionych. Wierzę...

Niebo do wynajęcia z widokiem na raj - tylko nie wiem, czy mnie stać.

Stać Mikesz, stać. Jeśli nie my, to kto:)?
Myślisz, ze nie zasłużymy na ten luksus? A jeśli piekło mamy już tu, gdzie się podziejemy?
Bóg, którego znam, to nie ten starotestamentowy surowy sędzia, choć niewątpliwie takiego nam przedstawiano.

To świetny kawałek, mikesz.
Bardzo go lubię.
"Go" jest niepotrzebne Erato.
Wiadomo, że nieba.
A błądzić jest rzeczą ludzką.
Nie wszystko muszę zrozumieć, niemniej ja piszę o własnych wrażeniach.
A takie są.

A potem to już alegro, zroszone czoło, prosto*, presto i prestissimo i triumf zwycięzcy w postaci jej ramion na jego barkach i lento, czyli powrót z łupem i stygnięcie w lemoniadowych trawach aksamitnych pocałunków.
Szkoda, że nie będzie replayu… replay jest zawsze dla niej...

Sir, z replayem w dziesiątkę:) no i dobre skojarzenie, bo to faktycznie doświadczenie nieba, tylko ulotne:-)

A wiesz, że tam podobno będziemy istotami wolnymi od ról:matki, ojca, dziecka, żony. Dziwne uczucie, bo tu nawet jak żyjesz w samotności, to zawsze w relacji choćby dziecko-rodzic, siostra-brat.

Puszczyku, akceptuję bez "go".

Taka eliminacja waty słownej, co daje się zauważyć w Tw tekstach.:-)

Bóg, zbiorcza postać, miliardów ludzki wyobrażeń lub ktoś z poza granic wyobraźni. Jak patrzę w lustro, to obie opcje na równi mnie niepokoją.

Tytułowe mistyczne niebo (w zbiorze "pielgrzymie echo") - to termin nieostry, przez każdego z nas definiowany "po swojemu" (moje niebo może być wszak dla ciebie piekłem i na odwrót), więc już w warstwie filozoficznej NIE WIEMY, CO JEST KOMAN. Przecież anieli - to nie tylko święci anieli, to także upadłe anioły.

Czy tęsknimy za niebem z piecem i podszewką u Pana naszego Boga i jego/nieba serafinami i aniołami? Ja tęsknię wyłącznie za chleba naszego powszedniego respektem dla SŁOWA, KTÓRE SIĘ STAŁO. Tylko to jedno sprawiłoby, że życie na Matce Ziemi stałoby się o niebo (sic!) szczęśliwsze.

Piękna kobieca z wysokim "C" liryka religijna

Mikeszu, zbiorcza wielotwarzowa postać miliardów ludzkich wyobrażeń, akceptuję...:)


Emilio, Twoje interpretacje to konkretyzacje tekstu na najwyższym poziomie. Mało kto, a właściwie nikt inny tak jak Ty :-):-)Z dużą swobodą poruszania się w obrębie analizy tekstu bez przekraczania granicy nadinterpretacji, wypełniasz puste miejsca dane odbiorcy. Pozdrawiam, a tak na marginesie, nie lubiłam na studiach analizy dzieła literackiego. Teraz, mam do tego zupełnie inny stosunek:)

Co ciekawe, w tym wierszu-apelu serafini i anieli nie istnieją wcale jako figura stylistyczna - to są konkretne z krwi i kości żywe, w przebraniu z muślinowej mgły postacie, czyniące na prawo i na lewo dobro, to siewcy dobra!

Tutaj, na Ziemi.

Dlaczego ich pośród nas nie dostrzegamy? Bo są przezroczyści??

Czy trzeba być Niebianinem, żeby zasłużyć na miano anioła?