Szlifując pięty

W drodze stopy szlifują swoje pięty   

Aby dotrzeć do czułej struny  

Ich dźwięk przybiera smak leczniczej mięty

One rozpalone w całuny

Oddzielają błędne nuty od zdrowych

W  których słońce wgryzło się w usta.

Światło przenika wnęki  izb domowych   

Nawet skrytą - która jest pusta

Wciąż z wędrówką zmienia się  czułość struny

A wraz z nią człowiek wyżej sięga

Stając się bytem błękitnej laguny

Widzi siebie w Obliczu Boga