https://youtu.be/3yh2InVsFag

cześć: powiedziało nic, w obecnej chwili  

jest moim przyjacielem. łasi się niczym żebrak

poznaję jego zakamarki.

zimne to znów ciepłe na zmianę,

niczym cztery pory roku 

które rodzą nic nie ma końca ani początku.

wielkie odium dotykam wzrokiem. widzę jak pełznie,

pochłania ciepło i zieje zimnem.

skamieniałe smoczysko z licencją

na pustkę staje się nieśmiertelne 

niczym symbol świec okolicznościowych  

z wyciętą datą pierwszych narodzin

lub skończonego żywota.