Otwieram oczy przepełnione smutną treścią,

Moja miłostka wyblakła płacząc daremno.

To co w duszy zgrzyta pozostanie wieczną raną,

Kiedy to chodziliśmy drogą w ciemno.

Jak w głębi oceanu serce twe otulone,

A tuż obok czai się potwór zniszczenia.

Wolę śmierci poddać się niż dać dzieło skradzione,

Ilekroć wstaje uginają się kolana od cierpienia.