W tej knajpie niemodnej

zasnutej przez dym

siedzimy - ty, ja i mój syn.

A w piwnych oparach

unosi się czar

wieczoru, trunku i mgły.

Hej, Barman! Polewaj!

Napełnij nam szkło!

Dla Lady - Tequila, a syn

dzban piwa wychyli

pewnikiem do dna,

a dla mnie najlepszy lej gin.

Hej, gościu znad klina,

co mętny masz wzrok,

w butelce świeci już dno.

Do nas się przyłącz,

bo miejsca tu dość

i pustką nie straszy nas szkło.

Ty, Lady, posłuchaj,

pianista coś gra -

znajomy szlagier sprzed lat.

Czy czujesz, jak nagle

zatrzymał się czas,

w miejscu, gdzie winny czuć smak?

No, mała, spadamy,

bo budzi się świt,

a w domach - światełka się tlą.

I żona już nie śpi,

przeciąga się kot,

a ciebie wyklina twój mąż.