Zebrali się w lokalu Raj!

...bracia kamraci pod chmurami...

Tylu ich było, chłopie, tam -

nie nadążali lać barmani.

Do siebie pili raz po raz;

szkło migotało życiem w słońcu.

A tacy happy - niezły haj!

Kielicha wypić można w końcu.

Sami młodzieńcy - zmarszczek null,

wyłącznie miłe, dobre słowa.

W dystrybutorze Żywca full,

no i zagrycha superowa.

Pan konferansjer (równy gość)

rozdawał gifty - skrzydła nówki.

Kapela grała hit Mam dość;

na stole flakon księżycówki.

Widelcem w klina dzwoni ktoś,

Za zdrowie Gości!!! - toast wznosi

i w jednej chwili zgrzyta coś,

pewne pytanie aż się prosi:

Jak tu za zdrowie zalać pysk?

Tutaj do bólu wszyscy zdrowi!

Pić bez kozery? Pić, by żyć!

Inaczej, chłopie, nie ma mowy!

I nagle nudny stał się bal,

nie było o co kruszyć kopii.

Po mordzie tylko deszczyk lał,

a sielski nastrój mdlił okropnie.

Bo nawet znany ochlaj, dziad,

co zawsze nochal miał czerwony,

na twarzy wprost anielsko zbladł.

Pod stół nie wyrżnął, nawalony.

Marzenie się nabiło w łeb,

by tę tancbudę podrasować,

na stoły rzucić smalec, chleb,

znów nie mieć kasy, kombinować...

Chociaż kapeczkę bidnym być,

przed wiatrem w oczy się zasłaniać.

Znów na pohybel biedzie pić

i mieć nieziemskie wymagania.