Kiedyś będę babcią, czuję to przez skórę. 

W koczek upnę włosy, w babciną fryzurę. 

Synowie mi sprawią kochane synowe. 

Będę kiedyś babcią – daję za to głowę! 

Gdyby mitrężyli moi potomkowie, 

to im prorodzinny wykładzik naskrobię. 

A jeśli nie będą studiować sumiennie, 

to ich podsumuję, że paskudne lenie! 

Powiem: - Czy to dla was niedościgła sztuka 

i powinnam sama zrobić sobie wnuka!? 

Wezmę pod ambicję, no bo kto to słyszał, 

aby stała pusta dla wnusia kołyska. 

Kiedyś babcią będę, rozpieszczę babciowo. 

Daję na to parol mym p(e)t(e) synowym. 

Póki co, poczekam; przerywam więc wywód, 

bo cierpliwość – babci niezbędny atrybut.