Jesteś tą samą Betlejemską Gwiazdą,

co roku błyszczysz na niebie chwil kilka.

Ciebie chcę przytulać, dotykać rękami,

tak po ludzku zatrzymać na chwilkę...

Już idziemy razem, Betlejem już widać!

Ty się uśmiechasz, jesteś poruszony.

Nie chcesz dziś wchodzić do tamtej oberży,

wolisz wysłuchać, jak znów biją dzwony.

Wszyscy się do Ciebie uśmiechają, milkną,

kiedy Twoja jasność nagle ich zaskoczy.

Szopa blisko przy nas, taka mała, licha,

a Ty znów tam idziesz, wciąż nieprzenikniony...

Muszę Cię zapytać: - Będziesz Mistrzu z nami?

Czy za minut kilka wracasz tam do siebie?

Zdążysz odpowiedzieć: - Idę z aniołami!

Ale jeśli chcesz, mogę zabrać ciebie?!