Żeby Franek choć raz był w stanie zastanowić się nad tym, co mówi. Ale czego ja wymagam?

Adk, dzięki.

Gdy Franek se w nosie poskrobie,
wtedy maleją jego fobie.

A może on ma w tym nosie kopalnię talentu?

Marianie, też tak myślałem, ale on:

Dłubał, gdy kury piały o świcie,
dłubał, gdy słońce stało w zenicie,
dłubał i wtedy, gdy zmrok zapadał,
dłubał i dłubał, dłubał i gadał.

Jakich tam talentów? Przecież to zwykłe kozy: zeschlaki i te..., no... zapomniałem. W każdym razie z tych ostatnich lepi się kulki i przykleja pod blatem, do oparć, do obrusa, albo się układa na palcu i używa jako pocisku balistycznego. Zajebiście jak wpadnie do czyjegoś talerza lub do szklanki. Kozuuunia! Smacznego.

Legionie, bardzo dziękuję. Sądzę, że paleta doświadczeń Franka w tej dziedzinie jest szersza.